Ćwiczenia w parach

Drodzy Rodzice, dzisiaj chcę Was zachęcić do zajęć z dziećmi prowadzonych metodą W. Sherborne. Metoda ta wspomaga dziecko poprzez ruch oraz kontakt emocjonalny i wzrokowy z partnerem. Rozwija u dziecka poczucie bezpieczeństwa, pewność siebie oraz świadomość własnego ciała i otaczającej przestrzeni. Zapraszam 🙂

Ćwiczenia kształtujące świadomość schematu ciała

• Powitanie paluszkami- rodzic i dziecko siedzą na podłodze naprzeciwko siebie, witają się ze sobą paluszkami rąk i całymi dłońmi.
• Powitanie stopami – rodzic i dziecko siedzą na podłodze naprzeciwko siebie, witają się ze sobą paluszkami stóp.
• Wskazywanie swoich części ciała – pokaż swoje ręce, swoje ucho itp.
• Masowany wierszyk:

Idzie pani: tup, tup, tup (stukamy plecy malucha opuszkami palców),
dziadek z laską: stuk, stuk, stuk (stukamy w plecy zgiętym palcem),
skacze dziecko: hop, hop, hop (opieramy dłoń na przemian to na przegubie i na palcach)
żaba robi długi skok (dotykamy stóp, pleców i głowy dziecka).
Wieje wietrzyk: fiu, fiu, fiu (dmuchamy w jedno i w drugie ucho dziecka),
kropi deszczyk: puk, puk, puk (stukamy w plecy dziecka wszystkimi palcami),
deszcz ze śniegiem: chlup, chlup, chlup (klepiemy plecki dziecka dłońmi złożonymi w miseczki),
a grad w szyby łup, łup, łup (stukamy dłońmi zwiniętymi w pięści).
Świeci słonko(palcem wykonujemy na plecach koliste ruchy),
wieje wietrzyk (dmuchamy we włosy dziecka),
pada deszczyk (znowu stukamy opuszkami palców).
Czujesz dreszczyk? (leciutko szczypiemy w kark).

Ćwiczenia kształtujące świadomość przestrzeni

• Wagoniki – rodzic siedzi w rozkroku, obejmując rękoma siedzące przed nim dziecko. Poruszają się po pokoju w różnych kierunkach.
• Jak najwyżej – rodzic i dziecko leżą na plecach na podłodze. Sięganie rękoma i nogami ,,do sufitu”, wyciąganie ich jak najwyżej, naśladowanie ruchem dłoni gestu wkręcanie żarówek.
• Bączek – rodzic i dziecko siedzą na podłodze z nogami ugiętymi w kolanach i lekko uniesionymi. Odpychając się rękoma, każdy próbuje samodzielnie obracać się w miejscu wokół własnej osi.
• Zabawa Raki – leżąc na plecach, z wyciągniętymi rękami za głowę odpychając się nogami, wszyscy przesuwają się na plecach po podłodze i próbują palcami ręki – szczypcami złapać swoją parę poruszającą się w ten sam sposób.

Ćwiczenia oparte na relacji „z”

• Lustro – rodzice i dzieci siedzą naprzeciwko siebie, dziecko wykonuje dowolne ruchy, gesty, wykorzystuje mimikę twarzy, rodzic naśladuje ruchy dziecka- zmiana ról.
• Domki – rodzic w klęku podpartym, tworzy domek dla swojego dziecka. Dziecko wchodzi do domku (siada skulone pod rodzicem). Dziecko potem wychodzi spod domku, przechodzi między jego nogami i rękami.
• Bujanie dziecka w kocu – tutaj potrzebnych jest dwoje rodziców. Dziecko kładzie się na kocu, rodzice podnoszą koc i delikatnie huśtają.
• Wycieczka – ciąganie dziecka w kocu- za ręce, na nogi, na zrolowanym kocu.

Ćwiczenia rozwijające relacje „przeciwko”

• Paczka – dziecko zwija się w kłębek na dywanie a dorosły próbuje je „rozwiązać” (zmiana ról).
• Przepychanie – dziecko i dorosły siedzą na dywanie plecami do siebie i próbują się przepychać plecami.
• Skała – dziecko próbuje przesunąć rodzica, następnie zmiana.

Ćwiczenia oparte na relacji „razem”

• Rowerek – dorosły i dziecko leżą na plecach, stopami opierają się o stopy partnera, kreślą wspólnie kółka w powietrzu, „jadą na rowerze”.
• Kołyska – dorosły w siadzie rozkrocznym obejmuje dłońmi dziecko siedzące przed nim tyłem, kołyszą się na boki.
• Lustro – dziecko siedzi naprzeciw rodzica, zwrócone do niego przodem. Dorosły ,,rysuje” ręką w powietrzu różne figury np. jazdę samochodem, czytanie książki, dziecko zaś stara się jak najdokładniej naśladować ruchy dorosłego.

A na zakończenie ćwiczenia z Olą 🙂